Συχνά οι επιχειρηματίες είναι τόσο αφοσιωμένοι στην επιχείρησή τους που εγκλωβίζονται σε μια κατάσταση χάους, την αποδέχονται ως τρόπο ζωής, χωρίς ποτέ να προσπαθήσουν να εντοπίσουν ή να λύσουν τη ρίζα του προβλήματος. Από την εμπειρία μου και τις παρατηρήσεις μετά από τη συνεργασία μου με χιλιάδες επιχειρηματίες όλα αυτά τα χρόνια, παραθέτω τα τρία βασικά σημάδια που εντοπίζω σε επιχειρηματίες οι οποίοι είναι εθισμένοι στο χάος:
3. Η επιχειρηματική τους ζωή περιστρέφεται γύρω από τα… εισερχόμενα. Είναι συνεχώς σε ετοιμότητα να δράσουν, ορμούν στη φωτιά που ανάβει ξαφνικά, είτε πρόκειται για αναζήτηση πληροφοριών, είτε για την ευκαιρία που μόλις έχει ανακύψει. Δεν ακολουθούν μία ευρύτερη, μακροπρόθεσμη στρατηγική που να κατευθύνει τις καθημερινές τους δραστηριότητες. Έτσι περνούν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου με το να ανταποκρίνονται στις προκλήσεις της κάθε ημέρας, με την ελπίδα ότι έτσι θα πετύχουν τους στόχους τους, οι οποίοι, παραδόξως, είναι περισσότερος χρόνος, χρήμα και έλεγχος.
2. Δεν μπορούν να κάνουν ένα βήμα μακριά από την επιχείρηση χωρίς να αισθάνονται ότι αυτή, με την απουσία τους, θα καταρρεύσει. Η κατάσταση άγχους επιδεινώνεται όταν σκέφτονται να πάρουν ένα ρεπό ή να πάνε διακοπές. Αν υπάρχουν υπάλληλοι, αυτοί τους διαβεβαιώνουν ότι όλα θα είναι εντάξει, αλλά ακόμη κι έτσι οι επιχειρηματίες ανησυχούν. ‘Ενα μέρος της ανησυχίας αυτής έχει βάση: Μερικές από τις αποκλειστικές πληροφορίες που πρέπει να γνωρίζει ένα επικεφαλής επιχείρησης είναι αποθηκευμένες στη μνήμη τους, αντί σε μια κεντρική βάση δεδομένων. Ως εκ τούτου, ορισμένα πράγματα μπορεί πράγματι να μείνουν πίσω όταν αυτοί βρίσκονται εκτός γραφείου. Όμως, εν μέρει η ανησυχία τους είναι παράλογη. Οι πιθανότητες λένε ότι η επιχείρηση δεν θα καταρρεύσει εν τη σύντομη απουσία τους.
1. Αισθάνονται παραδόξως υπερήφανοι που έχουν τόσο λίγο ελεύθερο χρόνο. Ακριβώς. Λες και το δεύτερο σύμπτωμα δεν ήταν ήδη αρκετά σκληρό, παρατήρησα το τρίτο και χειρότερο σημάδι: οι επιχειρηματίες βλέπουν την στρεσαρισμένη ρουτίνα τους ως το δικό τους, προσωπικό μετάλλιο. Διατυμπανίζουν σε φίλους και οικογένεια πόσος χρόνος έχει περάσει από την τελευταία φορά που πήραν διακοπές, πόσες ώρες δουλεύουν, και πόσο λίγο κοιμούνται. Αυτό ακούγεται σαν να έχεις μια αποστολή, όχι μια επιχείρηση.
Αν παρουσιάζετε αυτά τα συμπτώματα, έχετε κατά πάσα πιθανότητα εθιστεί στο χάος. Ζητήστε βοήθεια. Η επιχείρηση θα έπρεπε να σας φέρνει περισσότερο χρόνο, χρήμα και έλεγχο. Εάν δεν τα έχετε κερδίσει αυτά, αλλάξτε τη νοοτροπία σας και τον τρόπο λειτουργίας της επιχείρησης ώστε να μπορείτε να βρείτε την ελευθερία που ψάχνατε όταν ξεκινήσατε την επιχείρησή σας.
Clate Mask
Συνιδρυτής και Διευθύνων Σύμβουλος
Infusionsoft
Gilbert, Αριζόνα
* πηγή της ελληνικής μετάφρασης capital.gr
{Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας το άρθρο αυτό είναι ότι όλα αυτά λειτουργούν σε χώρες με σταθερό επιχειρησιακό και φορολογικό περιβάλλον, όπως η Γερμανία, η Αμερική, η Αγγλία κ.λπ., και ότι στην Ελλάδα ως επιχειρηματίας τελικά έχεις να αντιμετωπίσεις ένα κράτος που διαρκώς αλλάζει τις σταθερές του επιχειρείν σύμφωνα με τις βραχυπρόθεσμες επιδιώξεις των εκάστοτε κυυβερνητών.
Ξαναδιαβάζοντας το κείμενο όμως, είδα όλη αυτή την «ανωμαλία» συμπυκνωμένη στο πρώτο σημείο, αυτό με τον αριθμό 3. Η διαφορά είναι ότι η στρατηγική μιας ελληνικής επιχείρησης πρέπει να εμπεριέχει περισσότερες δικλείδες ασφαλείας για να αντιμετωπίσει το διαρκώς μεταβαλλόμενο από τις κυβερνήσεις σκηνικό και –βέβαια- μεγαλύτερο επίπεδο κυνισμού στο να προστατεύσεις τα δικαιώματα της εταιρείας σου με κάθε νόμιμο μέσα από την αυθαιρεσία του κράτους σου και των οργάνων του. That simple…
Διότι ένα «συμβόλαιο» δεν μπορεί ποτέ να είναι μονομερές και δεν μπορεί ποτέ να είναι ετεροβαρές. Πολύ περισσότερο αν πρόκειται για «συμβόλαιο ομαλής κοινωνικής συμβίωσης» κράτους (που χρηματοδοτείται μέσω φόρων) και επιχειρήσεων (που το χρηματοδοτούν δια των φόρων).
Γιάννης Π. Τριανταφύλλου}