Αρκετά χρόνια πριν, ένας καλός φίλος και επιτυχημένος επαγγελματίας είχε απαντήσει με την παρακάτω αράδα όταν τον ρώτησα γιατί θα έπρεπε να συνεργαστώ μαζί του (ακριβό προϊόν αλλά με σταθερή και εγγυημένη ποιότητα) και όχι με κάποιον χαμηλής τιμής Ασιάτη κατασκευαστή: «Yannis, there’s a saying… If you think hiring a professional is expensive, try hiring an amateur…»
Όταν το 2008 μια σειρά γεγονότων και επιλογών με οδήγησαν στην οργάνωση του προσωπικού μου συμβουλευτικού γραφείου, η φράση αυτή ήταν μία από τις πρώτες που έβαλα στην προσωπική μου σελίδα στο facebook: «If you think hiring a professional is expensive, try hiring an amateur…»
Την ξαναθυμήθηκα πριν λίγο διαβάζοντας τα παρακάτω στο blog μιας εταιρείας πολιτικής επικοινωνίας…
Θέλετε να χάσετε στις επόμενες εκλογές; Ακολουθείστε τις παρακάτω συμβουλές:
– Μην ακούτε τον υπεύθυνο της προεκλογικής σας εκστρατείας.
– Επικοινωνήστε 100 διαφορετικά μηνύματα.
– Ακούστε προσεκτικά τι έχει να σας πει η «αυλή» σας για το πώς θα οργανωθείτε, ποια είναι η καλύτερη στρατηγική, ποιο σύνθημα τους αρέσει και τι πιστεύουν για τους ψηφοφόρους σας.
– Κάντε ό,τι κάνατε και την προηγούμενη φορά που αποτύχατε. Ίσως φανείτε πιο τυχερός αυτή τη φορά. Αν και πάλι αποτύχετε, σκεφτείτε ότι υπάρχει και η επόμενη φορά, μετά από 3,5 χρόνια.
Γέλασα… Τελικά δεν έχω μόνον εγώ αντίστοιχα βιώματα από τις συζητήσεις μου με υποψήφιους, υπάρχουν και άλλοι… Έχει πλάκα τελικά, όλοι είναι ειδικοί, όλοι έχουν άποψη για το πως πρέπει να στηθεί και να τρέξει η επικοινωνία τους με τους ψηφοφόρους… Το ότι και η επικοινωνία όπως και όλα τα πράγματα στη ζωή έχουν κανόνες και ορθές πρακτικές λίγο ενδιαφέρει…
Εξ’ άλλου «…μια φίλη μας έδειχνε προχθές ένα προσκλητήριο που έφτιαξε ο γιος της στο κομπιούτερ του για τη βάφτιση της ανηψιάς της και μας είπε πως θα μας φτιάξει κι εμάς το φυλλάδιο μας… κι είναι και καλός στο ιντερνετ έχει και μπλογκ, θα μας φτιάξει κι εμάς ένα τζάμπα και θα μας κάνει και σελίδα στο φέισμπουκ…», κλασσική κουβέντα, όσοι ασχολείστε με το ευγενές άθλημα της επικοινωνίας θα την έχετε ακούσει πολλάκις…
Γέλασα… Σκέφτηκα ότι σε αυτούς τους ανθρώπους πάω εγώ (και αρκετοί άλλοι επαγγελματίες σαν εμένα) και προτείνω στρατηγική πολιτικής επικοινωνίας, προτείνω συγγραφή και επεξεργασία πολιτικού λόγου, προτείνω διαδικτυακές εκστρατείες ενημέρωσης και διαμόρφωσης θετικής δημοσιότητας, προτείνω τακτικές διαχείρισης της αρνητικής δημοσιότητας και άλλα πολλά «ακατανόητα»…
«Καλά τα λες», μου έλεγε το καλοκαίρι υποψήφιος δήμαρχος, «αλλά αυτά κοστίζουν και εμείς λεφτά δεν έχουμε… και είναι και δύσκολο να μαζέψουμε…». Τον κατανοώ, αλλά «…με πορδές δεν βάφονται αυγά…». Ή, όπως μου είχε πει και ο Serge, «if you think hiring a professional is expensive, try hiring an amateur…», «αν νομίζεις ότι το να προσλάβεις έναν επαγγελματία είναι ακριβό, δοκίμασε να προσλάβεις έναν ερασιτέχνη…», ας πούμε τον «γιο της φίλης…», που θα του δώσουμε ένα χαρτζηλίκι και θα μας βοηθήσει και που θα μας ψηφίσει κιόλας… δύο σε ένα… νοικοκυρεμένα…
Ή «do-it-yourself»… ακόμα καλύτερα… και οικονομικότερα… σαν εκείνο τον υποψήφιο που μου έλεγε ότι ενημερώνει αυτοπροσώπως το web site του (όταν και όποτε…) ώστε να είναι σίγουρος ότι «δε θα γίνει καμιά στραβή να ανεβάσει κάποιος κάτι που θα μας εκθέσει…» (=λέγε με «καβούρια στην τσέπη»…), έχει δε βάλει στην πρώτη σελίδα και την απαραίτητη εφαρμογή αυτόματης ροής ειδήσεων από διάφορα τοπικά ενημερωτικά site και blog (για να ενημερώνεται γρήγορα ο ίδιος προφανώς…), έτσι φτάνοντας εκεί διαβάζεις όλα τα φρέσκα νέα των ανταγωνιστών του που φροντίζουν να ενημερώνουν τον κόσμο τακτικά και με επαγγελματισμό μέσω των εξειδικευμένων συνεργατών τους…
Σε τελική ανάλυση, αν ένας υποψήφιος δεν μπορεί να συγκεντρώσει τα απαραίτητα κεφάλαια και υποστήριξη από την εκλογική του βάση για να κάνει μια σωστή, αξιοπρεπή και επαγγελματική, προεκλογική εκστρατεία ενημέρωσης, τι είναι αυτό που εγγυάται στους ψηφοφόρους του ότι θα μπορέσει -εκλεγόμενος- να συγκεντρώσει τους οικονομικούς πόρους εκείνους ώστε να κάνει μια σωστή, αξιοπρεπή και επαγγελματική διαχείριση των κοινών που θα του ανατεθούν;;
Για να μην προχωρήσω παραπέρα και παραλληλίσω τον περιφερειάρχη ή τον δήμαρχο με διευθύνοντα σύμβουλο ή γενικό διευθυντή μεγάλης εταιρείας και τους συμβούλους με εκτελεστικά μέλη διοικητικού συμβουλίου ή διευθυντές τμημάτων…
Γιατί τότε θα αναρωτηθώ για το πως ένας άνθρωπος θα οργανώσει και θα διοικήσει με επιτυχία τα «κοινά» (τα οποία έχουν παρεμπιπτόντως δομή εταιρείας…) αν και όταν αυτά θα του ανατεθούν δια της ψήφου μας, από τη στιγμή που δεν είναι σε θέση να οργανώσει και διαχειριστεί μια ομάδα επαγγελματιών συνεργατών και συμβούλων, από την ώρα που η όλη διαδικασία της υποψηφιότητας και εκλογής του δεν αποτελεί ένα project στο οποίο πρέπει με επιτυχία να ανταποκριθεί αλλά ένα «πάρεργο», ανταμοιβή για την πολύχρονη προσφορά του» σε κόμμα, κίνημα, παράταξη…